Lynn van Heel
Ik heb de koppigheid van mijn moeder en het haar van mijn oma. Mijn pink is die van mijn ene overgrootmoeder en mijn gezicht dat van de ander. De generaties daarvoor herinner ik mij niet meer. Wel herinner ik me het feitje dat het jaar 0 ongeveer 80 moeders geleden is. Ik ken die andere moeders niet, hun namen ergens opgeschreven op foto’s en brieven die we allang kwijt zijn. Ik ken ze niet, maar toch zijn ze mij. Ik kijk in de spiegel en al die moeders kijken terug. Ik zie ze in m’n ogen en ik hoor ze in m’n lach. Hun bloed in mijn aderen, hun glimlach op mijn lippen en hun stem in mijn keel. Ze praten, zingen, lachen, schreeuwen, huilen. Hun verhaal is dat van mij, en ik hoop het ooit allemaal te mogen horen.
(P.S. Happy Women’s History Month <3)