‘’Mama, mag ik een pony?’’ is sowieso mijn meest gestelde vraag. Van toen ik klein was dan. Ik was een echt ‘penny-meisje’. Mijn hele kamer hing vol met posters van paarden en een eigen pony was dan ook mijn grootste droom. Samen met mijn drie buurmeisjes verzorgde ik vijf shetlanders in de buurt. Zij kregen ook allemaal een eigen pony, ik was zo jaloers. Op een zondagavond tikte mijn vader opeens op het raam. Ik moest naar buiten komen, want hij had een verrassing voor me. Ik liep vol spanning mee naar de stal. Ja hoor, daar stond hij dan: Tripper, mijn eigen pony. Een grijs mormeltje van nog geen jaar oud. Ik was zo blij, eindelijk! Toch moest ik het even zeker weten: ‘’Papa, is het een paard of een ezel?’’