Als kind wilde ik wanhopig graag anders zijn dan mijn leeftijdgenoten. Ik wilde opvallen. Ik knipte al mijn haar af, nam een vierkant klein brilletje (dit was het belangrijkste onderdeel van de look) en ik droeg alleen maar jurkjes. Ik walgde van broeken en zelfs als het tien graden onder nul was droeg ik een jurk. Hierdoor liep ik het grootste gedeelte van de winter verkouden rond, maar dat moest dan maar. Voor die bril had ik ook nog eens grote moeite gedaan. Elk autorit zei ik: “Huh, kunnen jullie dat bord lezen, ik niet!”. Wat bleek bij de opticien: niks, want ik kon alles gewoon goed zien. Nu lach ik om dit verhaal, want mijn ogen zijn bijzonder slecht en kan echt niks zien zonder bril of lenzen. Heb ik toch gekregen wat ik wilde.
Lotje de Goeij
