Lieke Fokker
‘Ik heb een kamer die uitkijkt op het zuiden. Dat begrip, ‘op het zuiden’, is iets wat ik toen ik klein was maar moeilijk kon vatten. Wanneer ik dan met mijn moeder op zondagmiddag ‘Eigen Huis en Tuin’ keek, vond ik het altijd maar raar dat men zo moeilijk kon doen over de windrichting waarin hun tuin lag. Maar op een brakke wintermorgen zoals die van vandaag dringt het tot mij door dat het niet gaat om de windrichting, maar om de manier waarop de warme zonnestralen mij door mijn raam heen voorzichtig omhelsen. Zo’n fascinerende zonsopgang zoals vanmorgen ziet men op het noorden niet. Het lijkt wel alsof de zon vanmorgen haar besluit heeft gemaakt om enkel voor mij op te komen.’