”Nog niet zo heel lang geleden werd ik met een vreemd gevoel wakker. Of beter gezegd, werd ik ergens zonder gevoel wakker. Ik probeerde mezelf op m’n rechterzij te draaien toen ik besefte dat er tot mijn grote verbazing helemaal niks rechts van mij lag. De grote shock die mij overviel toen ik dacht dat iemand mijn rechterarm in mijn slaap had geamputeerd om te verkopen als één of ander alternatief geneesmiddel weerhield mij er niet van om keihard naar mijn ouders te roepen: ‘Pap! Mam! WAAR IS MIJN ARM?!’. Nadat ik zo’n vijf minuten lang heb liggen spartelen in de wanhoop dat mijn leven voorbij zou zijn en niemand me ooit zou komen helpen, begon ik om me heen te kijken. Toen ik een beetje omhoog keek, keek ik precies in mijn oksel. Dat vond ik vreemd dus ik tastte met mijn linkerhand rond mijn hoofd. Wederom schrok ik mij een ongeluk, want onder mijn hoofd lag een arm! Deze keer deed ik er gelukkig niet erg lang over om te beseffen dat dit mijn arm moest zijn. Ik heb ongeveer een minuut lang met m’n gevoelloze arm door de lucht gezwaaid tot hij begon te tintelen en ik uiteindelijk m’n arm weer terug had.”