Finn Siemons
Ik zat in de trein op weg naar huis van een college waarvan ik het onderwerp alweer was vergeten. Starend uit het raam naar de zonsondergang dwaalden mijn gedachten af naar waar ik mij een week daarvoor bevond. Ik deed mijn ogen dicht en op dat moment was ik weer terug in Florence. De hoogtepunten flitsten één voor één voorbij. Botticelli’s Primavera, de kloostertuinen van San Marco, Michelangelo’s David en nog zo veel meer. Toch bleven mijn gedachten het langst hangen bij de avonden die ik door heb gebracht aan de eettafel van het NIKI. We hebben gelachen om het leven, maar het leven ook ontleed in diepgaande gesprekken. Niet kunnen stoppen wetende dat de wekker de volgende ochtend om zeven uur weer zou klinken. Iets dat deze reis voor mij een onvergetelijke herinnering heeft gemaakt en … ‘over enkele minuten komen we aan op station Nijmegen.’ Ogen open en terug in de realiteit.
p.s. Credits naar Luciën voor het maken van deze foto 😉