“Op het moment van schrijven hoop ik dat jullie Blue Monday overleefd hebben. In deze zware tentamenperiode, het zwarte gat na kerst en weinig uitzicht op mooi barbecue-in-het-park weer vind ik zelf mijn lichtpuntje in het donkerste gat van Nederland. Castricum, om precies te zijn, bij de Vomar. Daar, tussen de treitervloggers, gehaaste klanten, alleenstaande bejaarden en (ik mag wel zeggen) domme collega’s heb ik mijn roeping gevonden. Nee geen galerist, museumdirecteur of taxateur bij christie’s, storyteller zijn is het helemaal voor mij.
Liefde voor producten, contact met de klanten en kleine vertraging veroorzaken door iets verkeerd aan te slaan, in deze functie kan ik echt iets betekenen voor de wereld. Verhalen van mensen met verschillende achtergronden komen samen, een moment van oogcontact is meestal genoeg voor een diep gesprek over paprika’s, lege schappen of overleden echtgenoten. De producten op de band zeggen zoveel over iemands persoonlijkheid.
Het liefst leg ik mijn ervaringen vast in spraakmemo’s en vlogs zodat ik echt voor iedereen iets goeds kan doen. Voor mij is geen dag in de supermarkt hetzelfde en hopelijk voor mijn klanten ook niet.”